протàкам се, -аш се, несв.; протòча се, -иш се, мин. св. -их се, св., непрех. 1. Простирам се надлъж. Пред него се протакаше белезнявата черта на шосето. Вазов. Тревата прецъфтяла, пожълтяла... Дълги паяжини се протакат из въздуха. Всичко изсъхнало, повехнало, тъжно. Елин Пелин. Далеч по хоризонта се протакаше безкрайна верига от снежни планини — царството на мечките. Дим. Димов. 2. За нишка, влакно и под. — точа се, провличам се. От бивака при Курт-Алан колоната продължаваше още да се извлича и протака като грамадна нишка от развиващо се кълбо. Йовков. || Обр. Начело идеха музикантите, подир тях се протакаше една дълга и гъста колона от сватбари. Вазов. 3. За работа — забавям се, трая дълго време. Стрина Венковица не иска много да се протака работата. Влайков. || За време — минавам много бавно. Той не знаеше колко стоя така, смазан от тревога и нетърпение, но му се струваше, че минутите се протакаха като вечност. Г. Караславов.
|